Sistemsizliğe ve suça uyum kabiliyeti

Bizim bu coğrafyamızdaki insanların korktuğu şey galiba bilmek! Başkalarının acılarının şahidi olmak sanki uykularını kaçırıyor. Başkalarının üzüntüsünü, duygularını, korkularını bilmeden, duyumsamadan varlıklarını sürdürmek...   Bu yüzden birçok insan, facebook, instagram ve benzeri digital ortamlarda, lokantalar, leziz yemekler, içki masaları ve neşeli dostlara sığınıyorlar... Kendilerine zevküsefadan, içki masalarından neşeli dostlar kurup, üzüntü ve acı fikirlerinin kafalarına girmesine izin vermiyorlar...   Sanki söyledikleri ve yaptıkları her şey onlara bir sistem tarafından öğretilmiş! Sistem, pastayı yedikten sonra artan kısımlarını halka dağıtıp onları ganimet sistemine ortak eden sistem... Ya bozulursa? Ya pasta kırıntıcıklarını kaybedersek?   Herşey apaçık gün gibi ortada...  Bilinenleri tekrar da olsa, gelişmeleri anlamak için bir noktayı hatırlatmada yarar var: Yarım asırdır bu adada yaşanan suçlar olmasaydı,  Bu coğrafyada kurulan bu sistem varlık kazanabilir miydi?   Başkalarına yaşattığımız acılardan kendimiz adına yarar olanağı elde ettiğimiz sürece, o acılara kayıtsız kalmaya veya onları unutmaya dönük sınırsız bir potansiyeldir bu coğrafyada kurulan ve forever yaşayacak dedikleri bu sistem! Bu sistem, bu ülkede yaşayan herkesin suça uyum kabiliyetidir!   Eşitsizliği ve adaletsizliği besleyenler, demografik yapıyı darmaduman edenler, partizanca küçük bir zümreye iş ve aş dağıtanlar, ülke nüfusunun üzerinde kaçak insan barındırılmasına göz yumanlar... Bu sistem bu coğrefyada hepsini barındırıyor...   Bütün bunlara karşın normalize olmak ve dünyalı olup insanca yaşamak da mümkün... Yeter ki, başkalarının acılarının şahidi olmak biraz da olsa uykularımızı kaçırsın...