Hastane Türkmen çetelere teslim…

Son zamanların en büyük sorunlarının başında hastanedeki bakıcılardan duyulan rahatsızlıklar…

Daha doğrusu Türkmen çeteleri!

İlgili bakanlık yılların sorunu olan konuyu çözemeyip hatta sessiz kalınca yönetim neredeyse onlarda…

Türkmenler artık hastaneyi teslim almış durumda!

Sözde bakıcı adı altında hastalardan ya da yakınlarından 3 Bin TL ücret talep ediyorlar…

Tek bir hasta olsa neyse de 3 hatta 4 hasta bakan bakıcı da var!

Aralarındaki teşkilatlanma müthiş işliyor…

Çok iyi mi bakıyorlar, o da başka bir tartışma konusu!

…

Sağlık Bakanlığı bunu bilmiyor mu, kesinlikle biliyor…

Ama her nedense üzerine gitmiyor!

Hastanede rant sistemi kurulmuş bir kere…

Parası olan veriyor da sorun asıl parası olmayan dar gelirli de!

Geçenlerde bir okur sitem dolu bir mesaj gönderdi…

Devletin kurumunda devletin niye olmadığını sorgulayın diyor!

Biz sadece aracı olabiliriz…

Bu iddiaları yanıtlamak artık bakanlığın uhdesindedir!

…

Yine Lefkoşa Devlet Hastanesi’nden başka bir okurun şikayeti;

Hastane kantininde kredi kartı geçmiyor çünkü işletmeci bunu kabul etmiyor!

İsteyen alış veriş yapar istemeyen başka kapıya…

Ne demekmiş kredi kartı geçmiyor!

Vardır bir tin gözlük tabi ki…

Kazan ama vergi ödeme?

Paralar doğru cebe…

…

Aynı okur başka önemli bir şeyi gözlemlemiş…

Acil servisin hemen karşısında küçük bir büfe!

Tavuk döner ve meşrubat satıyor…

Tavuk döner 380 TL, meşrubat 50 TL.

Bu fiyatları kim belirledi diye soruyor!

Bakalım ilgili bakanlığın ilgisini çekecek bir konu mu?

…

Biz neden sustuk?

Kimi zaman bir fotoğraf görürüz, bir çocuğun gözleri ile buluşuruz, gözlerinin içi bomboş, dudağında kurumuş bir çizgi…

Üzerinde birkaç beden büyük giysi.

Omzunda bir karanlık!

O çocuğun adı yoktur belki…

Ama o çocuk insanlığın yüzüne tutulmuş en karanlık aynadır!

…

Gazze’de şu anda çocuklar açlıktan ölüyor…

Bu cümleyi yazmak kolay, anlamak ise insanın vicdanını lime lime eden bir acıyla mümkün!

Gözlerimizin üzerinde bir kuşatma değil, bir yok oluş yaşanıyor…

Ve bu yok oluşun en savunmasız kurbanları çocuklar!

…

Gazze’de yiyecek yok…

Un yok, süt yok, temiz su bile yok!

Marketler boş, fırınlar harabe…

Anneler çocuklarının gözlerinin içine bakıp ‘bugün de yemek yok’ demek zorunda kalıyor.

Bazıları artık demiyor çünkü çocuk artık hayatta değil!    

…

Gazze insanlığın vicdan testidir…

Ve biz bu testi kaybediyoruz!

Çocuklar yalnız açlıktan değil, ilgisizlikten, kayıtsızlıktan da ölüyor…

Uluslararası kurumlar yetersiz, sözler boş, kınamalar anlamsız!

…

Peki bizler ne yapıyoruz?

Birkaç sosyal medya paylaşımıyla mı yetiniyoruz?

Başka tarafa mı bakıyoruz?

Sessiz kaldığımız her gün, bir çocuğun kalbi daha duruyor…

Belki de dünyada açlıktan ölen her çocuğun ardından sormamız gereken tek bir soru var;

“Biz neden sustuk?”