Sebebi mutlaka olur…

Uluslararası bir toplantı arasında farklı ülkelerden gelen bilim insanları ile gayrı resmi sohbet ediyoruz… Sizin ülkede durumlar nasıl? Siz nerelisiniz hocam diye sordu bir Avrupalı hocamız… Elimde kahvem yüzümde bir tebessüm ile… Ben Kıbrıslı Türküm dedim. Ülkenin uluslararası alanda yaşadığı sorunları, Doğu Akdeniz’deki gelişmeleri, Avrupa Birliği, Orta Doğuda yaşanan gelişmelerin etkisini… bir çırpıda anlatmaya başladım… Sonrasında o da gülümsedi… Hep dış politikayı anlatıyorsunuz hocam… İçerde durumlar nasıl? diye sordu…

Nüfus konusundan küçücük bir başlayım dedim…Dış etkenler, savaşlar diye nüfus konusunda bir satır arası yaptım… Zira benim için en temel konulardan biri nüfus… Kamu politikalarında… ülkesel planlamada… kentsel planlamada nüfusun bilinmesi çok çok önemli… Konuları anlatırken ekledim… biz genç bir ülkeyiz… gelişmekte olan bir ülkeyiz… yapacağız… başaracağız…

Nüfus konusunu neredeyse hiç kimse önemsemedi… Gelişmiş olarak tanımlanan iki ülke örneği verilerek… ölüm ve doğum kayıtları tutulmuyor bile dendi… O zaman kamu politikalarını nasıl yapıyorlardı? Cevap hiç gecikmedi… Yukarıya soruyorlar… İktidar nasıl isterse öyle yapılıyor… Bu durum Sovyet Rusya’nın son dönemini hatırlattı bana… Fakat sonrasını hepimiz biliyoruz… Yukarıya sormasına sorulur da… Her şeyi yukarıya sorarsan cevabı gelmesi epey bir zaman alır… Günümüz liberal politikalarının bu sisteme onay vermesi ne kadar mümkündür?  Emin olamıyordum…

Nüfus konusunda üzerinde durdukları ana konu nüfusun kaç olduğundan ziyade… vatandaşlık hakkının nasıl kazanılması gerektiği ile ilgiliydi… Zira… Dünyadaki savaş ve iç karmaşıklıklardan dolayı büyük bir göç hareketi hemen hemen her yerden hissedilebiliyordu… Kimler hangi ülkenin vatandaşlığını nasıl alabilecekti? Özellikle Avrupa Birliği çatısı altında olmayan ülkelerin vatandaşları için bu süreç çok daha meşakkatlidir… Biryandan her şey insan hakları bağlamında değerlendirilmeli… diğer yandan ise ülke menfaatleri ile çelişmemelidir…

Sonrasına konu sistem tartışmasına evirildi…   Aramızdaki en kıdemli hocamız ne fark eder dedi… Eder dedim… Parlamenter sistem istikrar ister… Bazen koalisyonlar anlaşamıyor… Ya da sorun yaşandı mı muhalefet seçim çağrısı yapıyor… Bir sandığı gereğinden fazla kurmak… “çok demokrasi” göstergesi midir? Diye de ekledim…

Kıdemli hocamız gülümsedi… önemli olan yasa koyucuların bilgi, beceri ve tecrübesidir… sistemin adı ne isterse olsun dedi… ve ekledi… siz genç akademisyenler idealistsiniz… ille de kitapta okuduklarınız uygulansın istersiniz… gerçek öyle değil ama… bir sistem kurulmuşsa… “sebebi mutlaka olur” dedi…