Giden geri gelmiyor…

Hayat pahalılığı üzerine uzun zamandır yazı yazmadığımı fark ettim. Malum hayat pahalılığı çok yüksek olmasa da Haziran ayı sonuna doğru yaklaşık %20 civarlarında bir orana ulaşacak diye tahmin ediyorum. Tabii burada başka sorunlarda var. Bu hayat pahalılığı oranını memurlar, emekliler alacak ancak asgari ücrete çalışanlar muhtemelen yine alamayacaklar. Halbuki nasıl memurlar ve emekliler alıyor asgari ücretlinin de alması lazım. Dövizdeki sert yükselişler Kıbrıslı Türklerin Rum tarafındaki marketlerde alışveriş oranını azalttı. Dövizdeki artışa rağmen ne yazık ki Güney Kuzeyden halen daha ucuz.

Et konusunda kasaplarla hayvancılar anlaştılar diye biliyoruz ancak daha önceki gün bu anlaşmanın bozulduğunu öğrendim. Bazı rakamlarda açıklandı et fiyatları konusunda ama halen Güneyden daha ucuz değiliz bunu da yeri gelmişken söylemek lazım.

Aşırı pahalıyız. Market alışverişlerini göğüsleyebilmek artık mümkün değil. Gelin görün ki söz konusu hayat pahalılığını durdurmak ve aşağı çekmek için devletin hiçbir vizyon ve politikası yok. Sözüm ona Hal Yasası geçti ama çalıştığını görmedik. Etiket tüzüğü de ne gibi bir fayda sağlayacak hiçbirimiz bilmiyoruz.

Gençler ailelerinin yardımı olmaksızın geçinemiyorlar. Öyle bir döneme geldik ki bir genç babasının annesinin öldüğüne değil maaşının kesildiğine üzülecek. Emekli olan aileler devletten ay sonu aldıkları maaşlarla çocuklarının geçinmelerine yardımcı oluyorlar. Aksi takdirde asgari ücrete çalışan binlerce gencin geçinmesi ne yazık ki mümkün değil. Bunu borçsuz gençler için söylüyoruz bir de borcu olan binlerce genci hesaba katarsak gençlerin geçinmesi kesinlikle mümkün değil.

Artık nitelikli iş gücü de bulamıyoruz. Kıbrıslı Türk gençlerin hatırı sayılır bir kesimi Rum tarafında çalışıyor. Rum tarafından aldıkları asgari ücretle KKTC’de daha rahat bir hayat kurmaya çalışıyor. Öte yandan Türk çalışanlar ise kendi ülkelerine dönmeye çoktan başladılar. Memleket iş gücü açısından üçüncü dünya işçilerinin eline kaldı. İnşaatlarda çalıştırmak için bahçe temizliğinde kullanmak için hep üçüncü dünya ülkesi insanları kullanıyoruz. Kafeler barlar restoranlar hep üçüncü dünya ülkesi insanlarla dolmuş durumda.

Bir de okumak için yüksek tahsil için yabancı ülkelere giden gençlerimiz var. Hiçbiri kesinlikle dönmeyi düşünmüyor. Bir bir kaçan gençlerimiz kendi ülkelerinde bir gelecek görmedikleri için geri dönmeyi kesinlikle düşünmüyorlar.

Yabancı ülkelere adımını attıktan sonra kendilerine oralarda yaşam kurmaya çalışıyorlar. Aşırı pahalı olan bir ülke, bu pahalılığın düşürülmesi için hiçbir şey yapmayan bir yapı var ve dışarı bağımlı ve dışarının sözünü dinleyen bir ülke politikası ile kimse KKTC’de yaşamak dahi istemiyor.

Bu ülke de kimse yaşantısından memnun değil. Ülkenin gündemine bir bakar mısınız maaşlardan yapılacak kesintilerle yaratılmaya çalışılan bütçeler, mevduat faizlerinden yapılacak kesintiler, kendi kendine yetmeyen ülke ekonomisi, elektrik sorunuyla peşkeş çekilme çalışılan ülke kaynakları, rüşvet dedikoduları KKTC’yi iyiden iyiye yaşanmaz bir hale getirdi.

Kim böyle bir ülke de gelecek kurmak ister ki.

İşte bu ve buna benzer birçok nedenden dolayı gençler kendi ülkelerini anavatanlarını terk ediyorlar ve yabancı ülkelere yerleşiyorlar.

Devletin bu devleti yönetenlerin kendi gençlerini bu ülkede tutabilmek için yeni politikalar üretmesi gerekiyor. Açıklamalara bakıyorsunuz klişe açıklamalar. Her açıklamada Türkiye’ye düzülen övgüler ama kimse bu ülkenin geleceği ne olacak bunu konuşmuyor.

Kaybolup giden bir ülke geleceğinden bahsediyoruz. Kıbrıslı Türkler artık misafir oldu, kendi ülkelerinde yabancılaştılar ve aitlik duygusunu kaybettiler. Bu çocuklara devletin sahip çıkması gerekiyor. Tabii kısır döngü içinde olan gündemlerden çıkabilirsek.

*******************

Günün Sözü

"Gitmek istiyorsa bırakacaksın gitsin… Aklı seninle olmayanın bedeni yanında olsun ister misin?"

Can Yücel