Paramızla rezil oluyoruz…

Sabah Sabah Memur-Sen Başkanı Akın Manga aradı beni.

Yazını okudum dedi.

Hükümet % 48,5 hayat pahalılığı hayatta veremez dedi. Nasıl olacak peki başkan diye sordum.

“Kasım ayında % 3, Aralık ayında %2 çıkacak; Hükümet de % 2 refah payı verecek % 40’a bu işi kapatacaklar, başka türlü de olmaz” dedi.

Bakan açıkladı ama dedim.

“Açıklasın, veremez” diye tekrarladı. Her geçen gün Maliye Bakanı Özdemir Berova’nın bir rakam zikrettiğine ancak bu rakamı vermeye kendisinin de hazır olmadığına inanıyorum.

Nasıl oldu da zikretti bilmiyorum.

Bakanın demesi projeksiyon yapmışlar ve bu % 48,5 rakamı çıkmış.

Hükümet bu kadar yüksek refah payı verebilir mi o kadar parası var mı bilmiyorum.

Zamlar şimdiden başladı bile.

Her kalem bir bir zamlanmaya başladı. Çünkü bakan hayat pahalılığını % 48,5 açıkladı. Bu işin bir boyutu bir de iç meselelere bakalım.

Düşünsenize öyle bir ülke de yaşıyorsunuz en pahalı elektriği kullanmanıza rağmen elektrik kesintilerine maruz kalabiliyoruz.

En pahalı interneti kullanıyorsunuz ama telefonunuzda 4G’ler çalışmıyor aniden 3 G’ye geçiyor ve servis dışı kalıyorsunuz, yüksek seyrüsefer ödüyorsunuz ama düzgün yolunuz yok, en pahalı ilacı satın alıyorsunuz çoğu zaman birçok kritik ilaçlar bulunamıyor.

Devlet sizden sigorta parası kesiyor ancak hastanelerinde bakınamıyorsunuz. Her şeyin en pahalısını ödüyorsunuz ancak yok. Adeta yokluklar ülkesi KKTC.

Nasıl düzelir diye kendi kendime soruyorum.

Cevap net düzelmez. Çünkü bu sorunlar UBP koalisyonu da başta olsa CTP koalisyonu da başta olsa değişmiyor.

Yolları hiç konuşmuyorum bile. Her yıl milyonlarca lira toplanıyor seyrüseferlerden; yol var mı? Yok.

Aracınızı düzgün tümseksiz çukursuz bir yolda sürme şansınız var mı?

Yok. Ama her yıl yüksek rakamlardan seyrüseferi devlet almasını biliyor.

Sigortalara ödediğimiz paralar. Adeta her yıl sigorta geldiği zaman sigortalarla pazarlık yapıyoruz daha düşükten çıkarmak için.

Özellikle seyrüseferlere gelecek yıl iki katı ödeyeceğiz.

Nereye gidecek bu paralar? Elbette ki memur maaşlarının ödenmesine gidecek.

Devletin 6,5 milyar bütçe açığı var. Nereden bulup nasıl ödeyecek. İşte bu anlattığım şekilde yapacaklar.

Bir yandan hayat pahalılığı veriliyor, maaşlar artıyor ama hükümet bu paraları çıkarabilmek için pek çok kaleme zam yapıyor.

Beğenirseniz beğenmezseniz kimse size zorla bu ülke de tutmuyor.

Dilediğiniz ülke de yaşayabilirsiniz.

Yazık dostlarım çok yazık. Paramızla rezil olduğumuz bir ülkedir KKTC.

EMLAK MAHKUMİYETİ

Her geçen gün Kıbrıslı Türk yatırımcılar dükkan kapatıyor. İş yerleri satılıyor marketler mağazalar kapanıyor.

Yerine Türk yatırımcılar geliyor yerleşiyor. Türk yatırımcı gelmesin mi gelsin, gelsin ama Kıbrıslı Türk yatırımcılar da hayatına devam etsin.

Emlak satışlarında da aynı durumdayız. Binlerce daire satılıyor. Kim alıyor bu daireleri? Yabancılar. Kıbrıslı Türklerin ev alması artık hayal.

Tanesi 200 bin sterlinden kimse daire alamaz. Yabancılar ekmek alır gibi ev satın alıyor.

Koçanlar tapular el değiştiriyor. Birileri aşırı zengin olurken birileri aşırı fakirleşiyor. Devlet daha yeni yeni uyanıyor ve koçan devir paralarını artırıyor. Kıbrıslı Türk gençler artık hiçbir şekilde ev sahibi olamaz.

Buradaki asıl önemli konu da şu; yabancılar ev sahibi olurken Kıbrıslı Türkler kendi ülkelerinde ev satın alamaz hale düşüyor.

Alın size bir başka umutsuzluk. Siyasiler nutuk üzerine nutuk sallıyor. Sözüm ona her şey Kıbrıslı Türkler için.

Zaten kaç kişi kaldık ki bunun içinde. Hızla azalan bir nüfusa hızla fakirleşen bir nüfus ekleniyor.

Kıbrıslı Türkler kendi elektriklerini üretemiyor, kendi havalimanlarına kavuşamıyorlar ve kendi ülkelerinde kendilerine ev alamıyorlar.

Bu iş hepimiz biliyoruz ki artık kontrolden çıktı. Gençlere yazık oluyor hem de çok.

Sonuç olarak biz Kıbrıslı Türkler bu ülke de artık misafir olduk. Bize ait olan hiçbir şey aslında bizim değil.

Ev sahibi konumundan çıktık misafir konumuna düştük. Hala nutuk sallıyoruz. Vatandaşın bu nutuklara kulak astığı yok.

Her geçen gün fakirleşiyor ve yalnızlaşıyoruz. Azala azala her anlamda yok oluyoruz.

Aslında bütün mesele bu...

*******************

Günün Sözü

“Kimselere anlatamadım. Kendime bile, ola ki ağzımdan kaçırır, bir daha tutamam seni.”

Nazım Hikmet