Pazarlık fotoğraflar

Eskiden, yıllar önce, bizler veya bizden önceki nesiller, hangi sebeplerle fotoğraf çeker veya çektirirdi?

Belki ayda yılda bir hatıra, ya da resmi bir işlem için vesikalık fotoğraf.

Ne sihirli bir olaydır, fotoğraf veya en güzel anlatımla, anı ölümsüzleştirmek.

Şimdilerde çok kolay, hatta sıradan, basit bir iş.

Daha da ötesi, bir fotoğraf her yönüyle düzenlenebiliyor, olmayan bir şey eklenebiliyor, siliniyor, düzenleniyor, doğallığı bozuluyor.

Fotoğraf bir sanattır, önemi, dili, anlatımı vardır.

Teknolojinin nimeti, cep telefonları her işi yapıyor.

Fotoğraf makinesi oluyor, video çekiyor, beğenilmeyen tekrar yapılabiliyor, hiç olmayan pek çok şey var ediliyor.

Aslında sanal bir dünyaya hizmet ediyor ve adeta fotoğraf mezarlığı, arşiv haline geliyor.

Oysa fotoğraf, bir anıdan ötesidir.

Kendini ifade etmek, anı nesillere taşımak, anıları yaşatmak, mutluluğu, hüznü, iyi ve kötü zamanları, ileriye taşımaktır.

Yani çok da basit bir iş değildir ve bu kadar basite indirgenmesini de hem teknolojinin acımasızlığına hem de anılara saygısızlığa bağlıyorum.

Ben arada bir yapıyorum, siz de yapın, eski fotoğraflara bakıyorum, anımsıyorum, anılar arasında geziyorum.

Kimler varmış, kimler yokmuş, kimler hayatımdan, hayattan gecik gitmiş.

Ara da bir anımsamak, hatırlamak, hatıraları yaşatmak güzeldir.

İnsan nereden nereye geldiğini görüyor, eskileri yaşatıyor, yaşıyor, hüznü ve mutluluğu aynı anda yaşıyor.

Pazar gününüz güzel geçsin, mutlu anılar biriktirin, geleceğe bırakacak güzel fotoğraflar çekin diyerek, birkaç eski fotoğrafı anı diye bırakıyorum.